Betekenis - superpositiebeginsel

su|per|po|si|tie|be|gin|sel

Het superpositiebeginsel is een fundamenteel principe in de kwantummechanica dat stelt dat elke toestand van een fysiek systeem kan worden beschreven als een lineaire combinatie van basisvectoren. Het betekent dat elke toestand van het systeem kan worden gerepresenteerd door een som van de basisvectoren, waarbij elke vector een verschillende waarde heeft.

Type: zelfstandig naamwoord
Enkelvoud: superpositiebeginsel