Betekenis - strafuitsluitingsgrond

straf|uit|slui|tings|grond
de -woord (mannelijk)

De strafuitsluitingsgrond is een grond waarop een verdachte kan beroepen om te voorkomen dat hij of zij vervolgd wordt voor een misdrijf. Deze grond kan worden gebruikt als er bepaalde omstandigheden aanwezig zijn die de verdachte vrijwaren van strafrechtelijke vervolging. Deze omstandigheden kunnen variëren van het feit dat de verdachte onschuldig is, tot het feit dat de verdachte als minderjarige betrokken was bij het misdrijf.

Type: zelfstandig naamwoord