Betekenis - realiteitsbeginsel

Het realiteitsbeginsel is een algemeen geaccepteerd beginsel in de rechtspraak dat stelt dat de feiten die worden aangevoerd in een zaak moeten worden beoordeeld op basis van hun waarheid en niet op basis van wat de partijen beweren. Het realiteitsbeginsel stelt dat de feitelijke omstandigheden die aan de rechter worden voorgelegd, moeten worden beoordeeld op basis van hun waarheid en niet op basis van wat de partijen beweren.