Betekenis - trekharmonica

trek|har|mo|ni|ca
de -woord (vrouwelijk)

Een trekharmonica is een muziekinstrument dat bestaat uit een rij van metalen plaatjes die aan elkaar zijn bevestigd. De plaatjes worden aangestuurd door het trekken en duwen van de lucht door middel van een mondstuk. Door de lucht te verplaatsen, wordt er lucht door de plaatjes geblazen, waardoor er geluid ontstaat. Het instrument wordt vaak gebruikt in folk- en bluesmuziek.

Type: zelfstandig naamwoord
Verkleinwoord enkelvoud: trekharmonicaatje
Verkleinwoord meervoud: trekharmonicaatjes
Enkelvoud: trekharmonica
Meervoud: trekharmonica's