Definitie : toonbuiging
toonbuiging
toon|bui|ging
de -woord (vrouwelijk)
toonbuiging : uitleg
Toonbuiging is een techniek waarbij de toonhoogte van een noot of akkoord wordt veranderd door het aanslaan van dezelfde noot of akkoord met verschillende druk. Het wordt vaak gebruikt in jazzmuziek om expressiviteit toe te voegen aan melodieën.
toonbuiging
Type: zelfstandig naamwoord