Definitie : spraakgebrek
spraakgebrek
spraak|ge|brek
het -woord
spraakgebrek : uitleg
Spraakgebrek is een aandoening waarbij iemand moeite heeft met het uitspreken van woorden of het begrijpen van gesproken taal. Het kan worden veroorzaakt door een aangeboren aandoening, een neurologische aandoening of een ontwikkelingsstoornis.
spraakgebrek
Type: zelfstandig naamwoord
Verkleinwoord enkelvoud: spraakgebrekje
Verkleinwoord meervoud: spraakgebrekjes
Enkelvoud: spraakgebrek
Meervoud: spraakgebreken
- Synoniem van spraakgebrek: spraakstoornis