Definitie : eerstegraadsbevoegdheid
eerstegraadsbevoegdheid
eer|ste|graads|be|voegd|heid
de -woord (vrouwelijk)
eerstegraadsbevoegdheid : uitleg
Eerstegraadsbevoegdheid is de bevoegdheid die een persoon heeft om rechtstreeks met een andere persoon of organisatie te communiceren, zonder tussenkomst van een derde partij. Het is meestal gebruikt in juridische contexten, waarbij een persoon of organisatie direct met een andere partij kan communiceren over zaken die betrekking hebben op hun rechten en verplichtingen.
eerstegraadsbevoegdheid
Type: zelfstandig naamwoord
Verkleinwoord enkelvoud: eerstegraadsbevoegdheidje
Verkleinwoord meervoud: eerstegraadsbevoegdheidjes
Enkelvoud: eerstegraadsbevoegdheid
Meervoud: eerstegraadsbevoegdheden