Definitie : discodoofheid
discodoofheid
dis|co|doof|heid
de -woord (vrouwelijk)
discodoofheid : uitleg
Discodoofheid is een aandoening waarbij het gehoorvermogen van een persoon wordt beïnvloed door een verminderde respons op geluiden met hoge frequenties. Het kan worden veroorzaakt door ouderdom, blootstelling aan luide geluiden, bepaalde medicijnen of ziekten. Het kan leiden tot moeite met het verstaan van hoge tonen, zoals de stem van een vrouw of het gekwebbel van kinderen.
discodoofheid
Type: zelfstandig naamwoord
Verkleinwoord enkelvoud: discodoofheidje
Verkleinwoord meervoud: discodoofheidjes
Enkelvoud: discodoofheid
Meervoud: discodoofheden