Definitie : bebouwingscoëfficiënt
bebouwingscoëfficiënt
be|bou|wings|co|ef|fi|ci|ent
de -woord (mannelijk)
bebouwingscoëfficiënt : uitleg
De bebouwingscoëfficiënt is een maatstaf die wordt gebruikt om de maximale bebouwingsgraad van een stuk grond te bepalen. Het is een verhouding tussen het totale oppervlakte van de gebouwen op het terrein en het totale oppervlakte van het terrein. Deze verhouding wordt meestal uitgedrukt als een percentage.
bebouwingscoëfficiënt
Type: zelfstandig naamwoord