Betekenis - zelfinductie

zelf|in|duc|tie
de -woord (vrouwelijk)

Zelfinductie is een elektrisch fenomeen waarbij een elektrische stroom in een geleider leidt tot het opwekken van een magnetisch veld dat weer terugwerkt op de stroom. Dit wordt ook wel inductie genoemd. Het is een belangrijke factor bij het ontwerpen van elektronische circuits, zoals transformatoren en spoelen.

Type: zelfstandig naamwoord
Verkleinwoord enkelvoud: (zelfinductietje)
Verkleinwoord meervoud: (zelfinductietjes)
Enkelvoud: zelfinductie
Meervoud: zelfinducties