Definitie : uithuisplaatsing
uithuisplaatsing
uit|huis|plaat|sing
de -woord (vrouwelijk)
uithuisplaatsing : uitleg
Uithuisplaatsing is een maatregel waarbij een kind of jongere tijdelijk of permanent wordt ondergebracht buiten het gezin van herkomst. Het doel is om het kind of de jongere te beschermen tegen gevaar, misbruik of verwaarlozing. Uithuisplaatsing kan plaatsvinden in een pleeggezin, een instelling of bij andere familieleden.
uithuisplaatsing
Type: zelfstandig naamwoord