Betekenis - spraakgebrek

spraak|ge|brek
het -woord

Spraakgebrek is een aandoening waarbij iemand moeite heeft met het uitspreken van woorden of het begrijpen van gesproken taal. Het kan worden veroorzaakt door een aangeboren aandoening, een neurologische aandoening of een ontwikkelingsstoornis.

Type: zelfstandig naamwoord
Verkleinwoord enkelvoud: spraakgebrekje
Verkleinwoord meervoud: spraakgebrekjes
Enkelvoud: spraakgebrek
Meervoud: spraakgebreken