Definitie : rechtshistorie
rechtshistorie
rechts|his|to|rie
de -woord (vrouwelijk)
rechtshistorie : uitleg
Rechtshistorie is de studie van de ontwikkeling van het recht in een bepaalde samenleving of cultuur. Het bestudeert de veranderingen in wetten, regels en gebruiken die zijn ontstaan door sociale, politieke en economische omstandigheden. Rechtshistorie omvat ook het bestuderen van de juridische theorieën die zijn gebruikt om wetten te interpreteren en toe te passen.
rechtshistorie
Type: zelfstandig naamwoord