Definitie : opsporingsvergunning
opsporingsvergunning
op|spo|rings|ver|gun|ning
de -woord (vrouwelijk)
opsporingsvergunning : uitleg
Een opsporingsvergunning is een vergunning die door de rechter wordt verleend aan een opsporingsambtenaar om bepaalde activiteiten uit te voeren die anders verboden zouden zijn. Deze activiteiten kunnen onder meer het doorzoeken van eigendommen, het afluisteren van telefoongesprekken, het volgen van personen of het verzamelen van informatie om een misdrijf op te sporen.
opsporingsvergunning
Type: zelfstandig naamwoord
Enkelvoud: opsporingsvergunning
Meervoud: opsporingsvergunningen