Definitie : opperrechter
opperrechter
op|per|rech|ter
de -woord (mannelijk)
opperrechter : uitleg
Opperrechter is een titel die wordt gebruikt voor de hoogste rechter in een land of jurisdictie. Het is meestal de hoogste rechter in een hooggerechtshof, maar kan ook worden toegekend aan de hoogste rechter in een lagere rechtbank. De opperrechter heeft het laatste woord over juridische zaken en is verantwoordelijk voor het interpreteren van wetten en het uitvoeren van justitie.
opperrechter
Type: zelfstandig naamwoord
Enkelvoud: opperrechter
Meervoud: opperrechters