Definitie : klepel
klepel
kle|pel
de -woord (mannelijk)
klepel : uitleg
Klepel is een metalen staaf met een gewicht aan het uiteinde, die wordt gebruikt om klokken te luiden. Het gewicht wordt meestal aan een touw bevestigd dat door de klokkenluider wordt getrokken.
klepel
Type: zelfstandig naamwoord
Verkleinwoord enkelvoud: klepeltje
Verkleinwoord meervoud: klepeltjes
Enkelvoud: klepel
Meervoud: klepels