Definitie : erfpachter
erfpachter
erf|pach|ter
de -woord (mannelijk)
erfpachter : uitleg
Erfpachter is iemand die een stuk grond of een gebouw huurt van een andere partij, meestal de overheid. De erfpachter heeft het recht om de grond of het gebouw te gebruiken voor een bepaalde periode, meestal tussen 20 en 99 jaar. Erfpacht is een soort van langlopende huur, waarbij de erfpachter geen eigenaar wordt van het pand maar wel het recht heeft om er te wonen of er zaken te doen.
erfpachter
Type: zelfstandig naamwoord
Enkelvoud: erfpachter
Meervoud: erfpachters