Definitie : dyslecticus
dyslecticus
dys|lec|ti|cus
de -woord (mannelijk)
dyslecticus : uitleg
Dyslectie is een leerstoornis waarbij mensen moeite hebben met het lezen, schrijven en/of spellen. Het is een neurologische aandoening die meestal aangeboren is en die gepaard gaat met problemen bij het verwerken van taal. Dyslectie kan ook gepaard gaan met problemen bij het begrijpen van wat iemand gelezen of gehoord heeft.
dyslecticus
Type: zelfstandig naamwoord