Definitie : bemonsteringstheorema
bemonsteringstheorema
be|mon|ste|rings|the|o|re|ma
bemonsteringstheorema : uitleg
Het bemonsteringstheorema is een theorie die stelt dat een signaal dat periodiek is, kan worden gereconstrueerd uit een reeks van zijn samples. Het betekent dat als je een signaal samplet met een frequentie die hoger is dan de Nyquist frequentie, je het originele signaal kunt herstellen door de samples te reconstrueren.
bemonsteringstheorema
Type: zelfstandig naamwoord
Verkleinwoord enkelvoud: bemonsteringstheoremaatje
Verkleinwoord meervoud: bemonsteringstheoremaatjes
Enkelvoud: bemonsteringstheorema
Meervoud: bemonsteringstheorema's